‘Έλεγχος ανατομικών ανωμαλιών
Ο κίνδυνος ανατομικών ανωμαλιών των διχοριακών διαμνιακών εμβρύων για το κάθε έμβρυο είναι όμοιος με εκείνο των μονήρων κυήσεων ωστόσο ο συνολικός κίνδυνος είναι αυξημένος λόγω των δύο εμβρύων ή λόγω των παραγόντων που μπορεί να συνυπάρχουν (ηλικία μητέρας υποβοηθούμενη αναπαραγωγή κλπ). Αντίθετα στα μονοχοριακά διαμνιακά έμβρυα ο κίνδυνος είναι 2-3 φορές μεγαλύτερος και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η διαίρεση της εμβρυικής μάζας από όπου προέρχεται η μονοχοριακή δίδυμη κύηση είναι από μόνη της μια τερατογόνος διαδικασία .Έτσι ο κίνδυνος ανατομικών ανωμαλιών στις διχοριακές κύησης είναι 1/25 στις μονοχοριακές 1/15 και στις μονοχοριακές και μονοαμνιακές 1/6 για κάθε έμβρυο.
Υπερηχογραφική απεικόνιση: Φυσιολογικό μεσολόβιο σώμα
Λόγω του αυξημένου κινδύνου ανατομικών ανωμαλιών είναι επιβεβλημένος ο έλεγχος τους από το 1ο τρίμηνο της κύησης (11-14 εβδ.) για τις μείζονες ανωμαλίες που μπορούν διαπιστωθούν νωρίς και πολύ περισσότερο στο 2ο τρίμηνο (18-23εβδ.) όπου γίνεται ο ενδελεχής ανατομικός έλεγχος των εμβρύων . Οι ανατομικές ανωμαλίες των διδύμων κυήσεων αφορούν τον εγκέφαλο , την καρδιά , τον νευρικό σωλήνα, το κοιλιακό τοίχωμα , το γαστρεντερικό σύστημα και τις σχιστίες του προσώπου.
Νεογνό με τέλεια χειλοσχιστία. Είναι εμφανής η μετατόπιση του χείλους προς την αντίθετη πλευρά της βλάβης. Το έλλειμμα περιλαμβάνει τα ούλα (φατνιακή απόφυση) έως και το έδαφος της ρινός.
Στο 1-2% των διδύμων κυήσεων ένα από τα δύο έμβρυα μπορεί να εμφανίσει κάποια ανατομική ανωμαλία οπότε τίθεται το δίλημμα στους γονείς εάν πρέπει να σταματήσουν την κύηση για το παθολογικό έμβρυο ή να την συνεχίσουν. Ωστόσο ακόμη και στα μονοζυγωτικά έμβρυα το να έχουν και τα δύο έμβρυα κάποια ανατομική ανωμαλία συμβαίνει σε λιγότερο από το 20% των περιπτώσεων που σημαίνει ότι όταν υπάρχει ανατομική ανωμαλία σε ένα από τα δίδυμα έμβρυα σπάνια έχει και το άλλο. Έτσι λοιπόν στις μονοχοριακές κυήσεις όταν η βλάβη είναι θανατηφόρος θα πρέπει να ακολουθήσει η εκλεκτική μείωση του παθολογικού εμβρύου για να προστατευτεί το φυσιολογικό έμβρυο σε περίπτωση που θα υπάρξει αυτόματη απώλεια του ενώ στις διχοριακές η αντιμετώπιση είναι συντηρητική καθώς τυχόν απώλεια του παθολογικού δεν επηρεάζει το υγιές έμβρυο.
Εκλεκτική μείωση διδύμου κύησης
Η εκλεκτική μείωση είναι η διαδικασία θανάτωσης ενός από τα δύο εμβρύων όταν αυτό θέτει σε κίνδυνο την δίδυμη κύηση στο σύνολό της όπως συμβαίνει στις μονοχοριακές κυήσεις. Αυτό συνήθως συμβαίνει όταν ένα από τα δύο έμβρυα πάσχει από κάποια χρωμοσωμική ανωμαλία (διχοριακές κυήσεις) ή από κάποια θανατηφόρα ανατομική ανωμαλία . Η διαδικασία που ακολουθείται για τον μεν 1ο τρίμηνο της κύησης είναι η υπό υπερηχογραφική παρακολούθηση ενδοκαρδιακή έγχυση KCL /λιδοκαίνης . Ωστόσο μιας τέτοια διαδικασία εγκυμονεί κινδύνους. Πιο συγκεκριμένα στο 2ο τρίμηνο της κύησης η μείωση ενός εμβρύου μπορεί να οδηγήσει σε αποβολή (7% για όλη την κύηση) ή πρόωρο τοκετό (14% < 32 εβδομάδες) οπότε προτιμάται να αναβάλλεται για το 3ο τρίμηνο της κύησης όπου ο πρόωρος τοκετός θα επηρεάσει λιγότερο την κύηση.
Η απολίνωση του ομφάλιου λώρου είναι μέθοδος εκλογής προκειμένου να προστατευτεί το έμβρυο δότης και να θυσιαστεί ο δέκτης
Στις μονοχοριακές κυήσεις η εκλεκτική μείωση γίνεται με απολίνωση του ομφάλιου λώρου ή με καυτηριασμό (ablation) με laser ή ραδιοσυχνότητες (RFA) καθώς αποτελεί ασφαλή μέθοδο για το υγιές έμβρυο αφού αποτρέπεται με τον τρόπο αυτό η απώλεια κυκλοφορούντος αίματος από το υγιές στο νεκρό έμβρυο . Το ποσοστό επιβίωσης φθάνει το 80% για το υγιές έμβρυο ενώ η πιθανότητα πρόωρου τοκετού (<32 εβδ.) είναι 20%. Επίσης αυξημένος κι είναι ο κίνδυνος νευρολογικών επιπλοκών.
